Het team is niet meer of nog niet wat het kan zijn. Er mag en kan meer uitkomen, meer plezier, betere samenwerkingsrelaties. Oud zeer zit dwars, nieuwe mensen geven onrust, het is tijd voor groot onderhoud. Of je ziet mogelijkheden om juist nu door te pakken, om talenten nog beter te benutten en energie aan te boren of opnieuw te richten. Mensen die elkaar vertrouwen en bevragen op hun kracht gaan “aan”. Je ziet de sprankel in hun ogen, het is aanstekelijk om met ze te werken, ze kunnen omgaan met tegenslag. De kinderen merken het, de ouders... Vonk vat vlam.
Jullie zoeken synergie, vernieuwing, en een veilige bedding om te spelen met ruimte en talent. Samen bepalen we wat goede trajectactiviteiten zijn.
Ik heb van haar geleerd dat mensen heel verschillend in een samenwerking kunnen staan. Dat het goed is om met elkaar te bespreken welke grondhouding je in de samenwerking van elkaar verwacht. Dat geeft zekerheid in het proces. Denk aan een regel als “We blijven open en nieuwsgierig, hoe lastig het ook is.”
Luister je om een antwoord te geven of om de ander te begrijpen? Ben je vanuit gemeende nieuwsgierigheid in dialoog? Toets je of je de ander begrijpt; of je zelf begrepen wordt? Ben je in staat om samen met anderen een gedeelde nieuwe betekenis aan de werkelijkheid te geven? Zodat je verder kunt. Lukt het je om relaties met voldoende diepgang op te bouwen; om invloed uit te oefenen door de juiste vragen te stellen? Om je oordeel te parkeren en open te staan om dichterbij te komen? Kleine stappen die groots gaan voelen.
Jullie zoeken werkelijke verbinding en invloed en minder duwen en trekken.
Ze houdt ons goed bij de les, ze geeft aan wanneer we afdwalen, is goed in staat om de richting vast te houden, en tegelijkertijd respecteert ze mijn rol als directeur.